ΠΙΣΤΗ: Δύο αδελφοί μεγάλωσαν μαζί σε ένα κοινόβιο. Αυτούς ο Θεός τους αξίωσε ώστε ο ένας να βλέπει στο πρόσωπο του άλλου κάποιο εξωτερικό σημείο της χάριτος του Θεού. Κάποτε λοιπόν, ο ένας από αυτούς βγήκε από το κοινόβιο για κάποιο διακόνημα.
Ήταν ημέρα Παρασκευή.
Κατά σύμπτωση είδε κάποιον να τρώει πρωί πρωί, μη σεβόμενος τη νηστεία της Παρασκευής, και τον παρατήρησε λέγοντας: “Τέτοια ώρα τρως, και μάλιστα Παρασκευή”;
Όταν με το καλό επέστρεψε στο μοναστήρι, ο άλλος αδελφός, στη συνηθισμένη σύναξι των πατέρων, τον είδε στο πρόσωπο, χωρίς όμως να διακρίνει και το σημείο της χάριτος, και λυπήθηκε.
Αφού ήρθαν στο κελλί τους, τον ρωτάει περίλυπος: ” Τι έκανες αδελφέ μου εκεί που πήγες; Σε ρωτώ, γιατί σήμερα δεν είδα στο πρόσωπό σου την χάρι του Θεού”.
“Εγώ, αδελφέ μου, απαντάει, δεν βλέπω να με ελέγχει η συνείδησή μου ούτε για καμιά πονηρή πράξη,
» Διαβάστε Περισσότερα στο Vimaorthodoxias.gr