Το μονοπάτι για τον Ουρανό μέσω της ταπείνωσης!

ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ: Όσο είσαι σπουδαίος, άλλο τό­σο να είσαι τα­πει­νός. Όταν ανέβεις ψη­λά, έχεις α­νά­γκη να πά­ρεις τα μέ­τρα σου, για να μην πέ­σεις. Για­τί έχεις με­γά­λη ι­δέ­α για τον ε­αυ­τό σου, ενώ είσαι άνθρωπος, συγ­γε­νής με τη γη, το ίδιο πράγ­μα με τη στά­χτη σε όλα· και στη φύ­ση και στη γνώ­μη και στην ε­κλο­γή των πραγ­μά­των.

Σή­με­ρα είσαι πλού­σιος, αύριο φτω­χός· σή­με­ρα υ­γι­ής, αύριο άρρωστος· σή­με­ρα χα­ρού­με­νος, αύριο λυ­πη­μέ­νος· σή­με­ρα δο­ξα­σμέ­νος, αύριο πε­ρι­φρο­νη­μέ­νος· σή­με­ρα νέ­ος, αύριο γέ­ρος.

Μή­πως κά­τι α­πό τα αν­θρώ­πι­να πα­ρα­μέ­νει στα­θε­ρό; Ή μή­πως, αντί­θε­τα, το κα­θε­τί μιμείται την κί­νη­ση των ποταμών που κυλούν; Δεν προλα­βαί­νου­με κα­λά – κα­λά να το δούμε, και μας ε­γκατα­λεί­πει πιο γρήγο­ρα α­πό τη σκιά. Για­τί λοι­πόν, άν­θρω­πέ μου, έχεις α­λα­ζονεί­α, ενώ είσαι κα­πνός, μα­ταιό­τη­τα; Πράγματι, ο άνθρωπος ταυ­τί­ζε­ται με τη ματαιό­τη­τα. Οι η­μέ­ρες της ζωής του είναι σαν χορτάρι. Ξε­ραί­νε­ται το χορτά­ρι και το άνθος του πέ­φτει μα­ρα­μέ­νο.

 » Διαβάστε Περισσότερα στο Vimaorthodoxias.gr

Τελευταία Επεξεργασία: 31/05/2023 στις 18:17